حذف 3 درصد برای کمک به محیط زیست جنوب، دهن کجی به جنوبی ها است

رفاه و آسایش بسیاری از نمایندگان  و همه این تریبون دارها، مدیون نفت مردم جنوب است. در این شرایط بجای سپاسگزاری، دهن کجی به مردم این نواحی دیده میشود. زمانی که انگلیسی های استثمارگر  در جنوب، نفت را به غارت میبردند، اقدامات وسیع عمرانی در آنجا انجام دادند و اکنون بسیاری از زیرساخت ها مربوط به آن زمان است .

حذف 3 درصد بودجه قراردادهای نفتی برای کمک به محیط زیست استان های جنوبی,چندین پیام  دارد که قابل توجه است. اما قابل توجه تر از همه سکوت و تلاش کم نمایندگان جنوب است.

اما  شاید دلیل عدم تصویب و حذف کلی آن به شرح زیر  باشد: 

1- مخالفت با رئیس محیط زیست 

2- ایجاد ناراضایتی مردم جنوب از رئیس جمهور در آستانه انتخابات

3- نداشتن بودجه و  نداشتن حوصله برای تصیح و جابجایی ردیف های بودجه ای 

4- تسلط مردم نیمه شمالی ایران به ویژه ترکها بر مملکت  

5- ترس از انعقاد قرار داد زیست محیطی توسط دوستان رئیس محیط زیست و فربه شدن به اصطلاح اصلاح طلبان

اما چه آثار زیانباری دارد: 

بودجه 3 درصدی میتوانست که وضعیت محیط زیست جنوب را بهبود دهد و  جلوی مهاجرت متخصصین نفتی را بگیرد و هم تاسیسات نفتی را از گرد و غبار محافظت کند. البته این ادبیات که بجای  حفاظت از مردم از  حفاظت  از تاسیسات استفاده شده است ، به این خاطر است که عده ای رفتارشان بسیار ماتریالیستی و پست است و باید برای توجیه آنها از حفاظت تاسیسات صحبت کنیم. 

این گونه رفتار برخی ها نشان میدهد که آنها اساسا" یا درک کافی را ندارند و یا اینکه اختلافات جناحی، اینقدر برایشان مهم است که حاضرند که کل مملکت فرو بپاشد اما سودی از جانب جناح مقابلشان به مملکت نرسد. این رفتارها از کسانی که دانش لازم و بروز را ندارند، طبیعی است  و اگر اینها واقعا نماینده  60 درصد  تمام واجدین شرایط  رای  دهنده مملکت بودند، افراد این مملکت  مثل سوریه و عراق به جان هم میافتادند که خوشبختانه نیستند و مردم مملکت شریف تر و فهیم تر از این طبقه هستند.