تغییرات آب و هوا باعث انتشار متان از اعماق اقیانوس می شود

تحقیقات جدید نشان داده است که یخ آتش - متان منجمد که به عنوان یک ماده جامد در زیر اقیانوس‌های ما به دام افتاده است - در برابر ذوب شدن به دلیل تغییرات آب و هوایی آسیب‌پذیر است و می‌تواند در دریا رها شود.

یک تیم بین‌المللی از محققان به رهبری دانشگاه نیوکاسل دریافتند که با ذوب شدن متان و یخ منجمد، متان - یک گاز گلخانه‌ای قوی - آزاد می‌شود و از عمیق‌ترین قسمت‌های شیب قاره به لبه شلف زیر آب حرکت می‌کند. آنها حتی یک جیب را کشف کردند که 25 مایل (40 کیلومتر) حرکت کرده بود.

محققان با انتشار در مجله Nature Geoscience می گویند که این بدان معنی است که متان بسیار بیشتری می تواند به طور بالقوه آسیب پذیر باشد و در نتیجه گرم شدن آب و هوا در جو منتشر شود.

متان هیدرات
هیدرات متان (هیدرات گازی) که به نام یخ آتش نیز شناخته می شود، ساختاری یخ مانند است که در کف اقیانوس مدفون شده و حاوی متان است. مقادیر زیادی متان به عنوان متان دریایی در زیر اقیانوس ها ذخیره می شود. هنگامی که اقیانوس ها گرم می شوند، ذوب می شود و متان را در اقیانوس ها آزاد می کند و جو - که به عنوان متان جدا شده شناخته می شود - به گرم شدن کره زمین کمک می کند.

دانشمندان از تکنیک های تصویربرداری لرزه ای سه بعدی پیشرفته برای بررسی بخشی از هیدرات استفاده کردند که در طول گرم شدن آب و هوا در سواحل موریتانی در شمال غربی آفریقا جدا شد. آنها یک مورد خاص را شناسایی کردند که در آن متان تفکیک شده بیش از 40 کیلومتر مهاجرت کرد و در طول دوره های گرم گذشته از طریق یک میدان از فرورفتگی های زیر آب موسوم به pockmarks منتشر شد.

پروفسور ریچارد دیویس، نویسنده اصلی، پروفسور ریچارد دیویس، معاون آموزشی، جهانی و پایداری، دانشگاه نیوکاسل، گفت: «این یک کشف قرنطینه کووید بود، من دوباره تصویربرداری از لایه‌هایی را درست در زیر ساحل مدرن ساحلی موریتانی بررسی کردم و تقریباً به بیش از 23 پوک مارک رسیدم. . کار ما نشان می‌دهد که آنها به این دلیل تشکیل شده‌اند که متان از هیدرات آزاد شده از عمیق‌ترین قسمت‌های شیب قاره به اقیانوس منتهی می‌شود. دانشمندان قبلاً فکر می کردند که این هیدرات در برابر گرم شدن آب و هوا آسیب پذیر نیست، اما ما نشان داده ایم که بخشی از آن آسیب پذیر است.

محققان قبلاً بررسی کرده بودند که چگونه تغییرات دمای پایین آب در نزدیکی حاشیه قاره می تواند بر آزاد شدن متان از هیدرات ها تأثیر بگذارد. با این حال، این مطالعات عمدتاً بر روی مناطقی متمرکز شدند که تنها بخش کوچکی از هیدرات‌های متان جهانی در آن‌ها قرار دارند. این یکی از تعداد کمی است که آزاد شدن متان را از پایه منطقه پایداری هیدرات، که در زیر آب عمیق‌تر است، بررسی می‌کند. نتایج نشان می دهد که متان آزاد شده از ناحیه پایداری هیدرات، مسافت قابل توجهی را به سمت زمین طی کرده است.

پروفسور دکتر کریستین برنت، رئیس واحد تحقیقات ژئودینامیک دریایی، GEOMAR، در کیل، آلمان، افزود:

«این یک کشف مهم است. تاکنون، تلاش‌های تحقیقاتی بر روی کم‌عمق‌ترین بخش‌های ناحیه پایداری هیدرات متمرکز شده است، زیرا فکر می‌کردیم که تنها این بخش به تغییرات آب و هوایی حساس است.

«داده‌های جدید به وضوح نشان می‌دهند که ممکن است حجم بسیار بیشتری از متان از هیدرات‌های دریایی آزاد شود و ما واقعاً باید به ته این موضوع برسیم تا نقش هیدرات‌ها در سیستم آب و هوایی را بهتر درک کنیم.»

متان پس از دی اکسید کربن (CO2) دومین گاز گلخانه ای انسان زایی فراوان است. ارقام آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده نشان می دهد که متان حدود 16 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهان را تشکیل می دهد.

نتایج مطالعه می تواند نقش کلیدی در کمک به پیش بینی و رسیدگی به تأثیر متان بر آب و هوای در حال تغییر ما داشته باشد.

این تیم قصد دارد به جستجوی شواهدی از منافذ متان در امتداد حاشیه ادامه دهد و سعی کند پیش‌بینی کند که با گرم شدن سیاره، تراوش‌های عظیم متان در کجا رخ می‌دهد. محققان اکنون در حال برنامه‌ریزی یک سفر علمی دریایی برای حفاری در گودال‌ها هستند و ببینند که آیا می‌توانند آن‌ها را بیشتر با رویدادهای گرمایش آب و هوایی گذشته مرتبط کنند.

تهیه کننده: م.ر. نائیجی

https://www.enn.com/articles/73783-climate-change-shown-to-cause-methane-release-from-the-deep-ocean